Choć modernizm w architekturze rozwinął się w latach 1918-1975, to jednak swój początek ma w okresie przełomu wieków; widać wyraźnie dominację realizmu i secesji. Realizm w modernizmie pojawił się jako styl architektoniczny będący odpowiedzią na rosnące wymagania ówczesnej ludności dotyczące estetyki, higieny czy przejrzystej przestrzeni życiowej. Zgodnie z ideałami budynek powinien zapewnić każdemu człowiekowi słońce, przestrzeń i zieleń, a przy tym być ekonomiczny i funkcjonalny. Twórcy, nie chcąc już tylko naśladować stylów dawnych epok, postanowili wykreować coś nowego. Cechą charakterystyczną secesyjnej architektury było

działanie pod wpływem natchnienia, kierowanie się zmysłem estetyki.

Dlatego właśnie architektura ta jest bogata w ornamenty i liczne zdobienia. Sama forma budynków bywa nieco abstrakcyjna, odchodzono od tradycyjnych kształtów budynków.